زبان در فضیلت تو بسته است و چشم تاب دیدن عظمت وجودیت را ندارد. آنچه از بلندای کوه کرامتت از زبانها بر گوشها و دلها می نشیند، فقط پرنده هایی است که در سرآغاز کوهپایه های منتهی به تو مسکن گزیده اند و نوا و چهچه شان گوشها را می نوازد. و چه ساده، اما زیبا گفت شاعر فقید بسیجی، آغاسی جنّت مکان:
مرغ دلم راهی قم می شود
در حرم امن تو گم می شود
عمة سادات سلام علیک
روح مناجات سلام علیک
کوثر نوری به کویر قمی
آب حیات دل این مردمی
عمة سادات بگو کیستی؟
فاطمه؟یا زینب ثانی استی؟
از سفر کرب و بلا آمدی؟
یا که به دیدار رضا آمدی؟
و در این طلوع ذی قعده ی 1428 ندارم جز تصاویری که اذان هنگام ذهن من و حافظه ی دوربینم را پرکرد. آنچه در یک لحظه به چشمم خورد ولی تا ابد خواهد ماند.
و این برگ سبزهای درویش قم نشین، تقدیم به بی بی کرامت
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
