یکشنبه 86 بهمن 7 , ساعت 11:14 عصر
هر کسی در آخرین لحظات عمر، آن را که برایش مهم ترین است، وصیت می کند. این رسم نیکو در امامان معصوم ما هم رواج داشته است. داشتم دنبال مطلبی می گشتم که از قضا، به وصیّت نامه ی امام حسین 7 برخوردم. شما هم ببینید که امام حسین 7 در آخرین ساعات عمرش در کربلا خطاب به امام باقر علیه السلام چه نوشته است:
بسم الله الرحمن الرحیم
من الحسین بن علی 7 إلى محمّد بن علی 7 و من قبله من بنی هاشم أما بعد فکأن الدنیا لم تکن و کأن الآخرة لم تزل و السلام (1)
از حسین بن علی 7 به محمد بن علی 7 و همه ی بنی هاشم قبل از: گویا دنیا هرگز نبوده و گویا آخرت فرا رسیده و هنوز هست. و السلام.
شما از این وصیّت چه می فهمید؟
----------------------
(1) کامل الزیارات ص 75، انتشارات مرتضویه، نجف اشرف
نویسنده احمد | نظر شما [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ